«
بسم رب الحسین و بسم رب المهدی»
امروز داشتم به خیمه گاه فکر میکردم. به خیمه گاه حسین (ع) که چطوری طمعه اتشِ حقارت ناجوانمردان شده بود و حادثه عاشورا و ..........
داشتم فکر میکردم چه مردم پست و بی لیاقتی اون زمون زندگی میکردن... اگه مرد بودن چطور به خودشون اجازه میدادن خیمه امام حسین (ع) از مردان خالی بشه؟ چطور تونستن نظاره گر باشن که جوانان رشید اهل بیتِ پیامبرشون، برای دفاع از زنان و کودکان قدم به میدان نبرد بذارن.....
با خودم میگفتم، چقدر نامرد بودن، چقدر سنگ دل بودن، چقدر پست و حقیر بودن، چقدر خواب غفلت مست شون کرده بود که صدای هل من ناصر ینصرونی رو شنیدن ولی همچنان در خواب سنگین غفلت ارمیده بودن. خیمه حسین(ع) تو دشت کربلا غریب بود و امروز..........
و امروز خیمه پسرش مهدی (عج)، ...................
نمیدونم کدوم صحرا، نمیدونم کجا، ....................
ولی هر جایی که هست بوی غیبت، بوی غربت، بوی بی یاوری، همه فضای دلم رو پر میکنه.
غریبی! عجب واژه آشنای دوریه.... اون روز حسین میان کوفیان غریب بود. دیروز فاطمه که تا به امروز مزارش غریبه... بقیع مون غریبه... مهدی(عج) تو غفلت منتظرانش، غریبه......... همش غربت، همش غیبت...
هر سال محرم و صفری باشکوه تر از همیشه. پر شیون تر از گذشته. تاسوعایی داغتر و عاشورایی سوزناکتر.... ولی...
ولی چرا بین این همه گریه کن حسین، بین این همه عزادار منتظر، بین این همه عاشق امامت و ولایت، پسر حسین(ع)، امام حاضر، مهدی موعود، منتقم زهرا، ..... چرا باید تو غیبت باشه؟ یعنی بین این همه ادم 313 تا منتظر واقعی پیدا نمیشه؟؟؟؟ یعنی واقعا اقامون اینقدر بین شیعیانش غریبه؟؟؟؟
وااااااااااااای.............
اینجا بود که دیگه فکر کردن بی معنی بود. اشک بود که لحظه های شرمندگی و شرمساری رو برام رقم میزد...............
ناخوداگاه رفتم سراغ یه کتاب، داغ دلم تازه تر شد. الان هم تصمیم گرفتم اون تکه اش رو برای شما بنویسم. امیدوارم شما پاسخی که از خودتون میگیرین، بیشتر از شرمندگی ای باشه که من بدست اوردم....
«... مهدی (عج) ادامه حسین (ع) است و انتظار ادامه عاشوار و بر آمده از آن؛ یکی رمز حیات شیعه است و دیگری رمز بقای آن.
فرهنگ عاشورا، دست مایه اساسی و مایه شکوفایی و بالندگی منتظران مهدی (عج) در عصر انتظار است.
پیوند عاشورا و انتظار و حسین و مهدی (عج) پیوند والد و ماولد است.
انتظار ادامه عاشورا، غدیر و بعثت است و ظهور روز فرج و مخرج حسین و ثمره خون اوکه در شریان تاریخ به جوش آمده است.
برای ما دورماندگان از صحنه عشورا، یک راه بیشتر نمانده و آن ثبت نام در کلاس انتظار و در آمدن در خیل منتظران است که در حقیقت انتظار، همان خیمه حسین (ع) است.»
امام حسین علیه السلام: «دنیا به پایان نخواهد رسید تا وقتى که خداوند مردى را از دودمان من مبعوث فرماید و کیفر شما را بدهد»
پی نوشت: کتاب عاشورا و انتظار - اثبات الهداة ، ج 3، ص 505، ح 309 به نقل از شیخ طوسى، کتاب الغیبة
برگرفته از وبلاگ گروهی خیمه گاه حسین علیه السلام
کم کم داره بوی محرم از اون دورا به مشام میرسه. صدای کاروان عاشورا٬ از پس این سالهای دور٬ چه از نزدیک شنیده میشه.....
هر کس چله زیارت عاشورا گرفت٬ برای ظهور و فرج مولا٬ و شادی دل آقا٬ دعا رو فراموش نکنه....
«التماس دعا»
«به امید ظهور موعود »
«اللهم عجل لولیک الفرج»
.GIF)
.jpg)
.jpg)
در گلستان شهدا قطعه کوچکی است از گروهی از خفتگان در خاک ؛ قبرهایشان سفیدرنگ است و به جای عکس‌هائی که نشانی از این خفته ابدی بدهد تصویری است از گریه حضرت زینب (س) آنگاه که اسب اباعبدالله الحسین (ع) مالامال از خون به نزد کاروان شهادت بازگشت و زنان ، شیون‌کنان گرداگرد آن اسب بی‌صاحب بازگشته ، حلقه زدند و به عزاداری پرداختند . بر روی آن قبرها نه نامی می‌بینی و نه نشانی ؛ نه گاه تولدشان هویداست و نه گاه رفتنشان ؛ تنها چیزی که در این میان عیان است آن است که اینان « ایرانی » بودند و دیگر هیچ . اینجا قطعه « شهدای گمنام » است ….