__________________

من استقلال آمدنم را مدیون امیر قلعه نویی هستم اما از همان روز اول با جواد زرینچه هم رابطه خوبی داشتم و آقا جواد مثل یک برادر کمکم کرد

علی منصوریان در گفت‌وگوی متفاوتی که با خبرآنلاین داشت، از همه چیز حرف زد؛ از کودکی گرفته تا دوران مربیگری.

ادامه مطلب...

مالک فرزند حارث نخعی بود و در کوفه می‌زیست. نخستین حضور ثبت شده‌ی او، جنگ یرموک و فتح دمشق است. در این نبرد، تیری گوشه‌ی چشم وی را مجروح ساخت و از آن پس، به "اشتر" شهرت یافت. او قامتی بلند، سینه‌ای فراخ و زبانی گویا داشت و از هیبت، ابهت، حیا و مزایای اخلاقی بسیار بهره می‌برد.

مالک در دوران خلافت عثمان، در برابر گزافه‌گویی‌ها و فزون‌خواهی‌های سیعد‌بن عاص حاکم کوفه، برآشفت و چنین گفت: "تو را نرسد که عراق را بوستان خویش سازی!" سعید بی‌درنگ به عثمان چنین نگاشت: "با حضور مالک اشتر در کوفه کاری پیش نمی‌رود!"
مالک همچنین به دستور معاویه مدتی در حبس به سر برد. او با این‌که در قیام علیه عثمان، رهبری کوفیان معترض را به عهده داشت، به فرمان امام(ع) کوشید عثمان را از محاصره نجات دهد ولی توفیق نیافت. مالک پس از قتل عثمان، مردم را به بیعت با علی(ع) دعوت کرد و گفت: "هذا وصی الاوصیاء و وارث الأنبیاء؛ ای مردم او وصی اوصیا و وارث علم انبیاست." آنگاه تمام توان خود را در خدمت امام(ع) قرار داد.
امام مالک را بسیار دوست می‌داشت؛ دیدگاه‌هایش را محترم می‌شمرد و حتی به توصیه‌ی او، ابوموسی اشعری را بر حکومت کوفه ابقا کرد. هنگام بسیج مردم برای شرکت در جنگ جمل، چون ماجرای سستی و کارشکنی اشعری به گوش مالک رسید، بی‌درنگ به کوفه شتافت؛ مرکز حکومت را تصرف کرد و ابوموسی را از آن‌جا برون راند.

فرزند حارث در جنگ جمل دلاوری‌های بسیار نشان داد. نقش وی چنان بود که وقتی با عبدالله بن زبیر درگیر شد و او را تا مرز هلاکت پیش برد، عبدالله به دوستانش گفت: ما را با هم بکشید! پس از پایان جنگ، مالک به دستور امام به جزیره (شامل موصل، نصیبین، دارا، سنجار، آمد، هیت و انات) رفت و با ضحاک بن قیس، حاکم منصوب از سوی معاویه درگیر شد و بر این منطقه چیرگی یافت.

امیرمؤمنان در آستانه‌ی جنگ صفین، فرمان امیری به مالک داد و به دو تن از فرماندهان سپاهش چنین نگاشت: "من، مالک اشتر پسر حارث را بر شما و سپاهیانی که در فرمان شماست، امیر کردم. گفته‌ی او را بشنوید و از وی فرمان برید. او را چون زره و سپر نگهبان خود کنید که مالک را نه سستی است و نه لغزش؛ و نه کندی کند آن‌جا که شتاب باید و نه شتاب گیرد آن‌جا که کندی شاید."
فرزند حارث، محور جنگ‌جویان صفین بود و نبردش روح حماسه در سپاهیان می‌دمید. نقش او در تشویق و ترغیب سپاه، استثنایی بود. وی به دستور امام در برابر میمنه‌ی شکست خورده قرار گرفت و گفت: "فرار از میدان جهاد، مایه‌ی بر باد رفتن عزت، از دست دادن بیت‌المال، ذلت در حیات و ممات، ننگ دنیا و آخرت و فرو رفتن در خشم و عذاب دردناک خدا است. دندان‌های خود را محکم بر هم فشارید و با سرهاتان به استقبال دشمن شتابید!"

چون سپاه معاویه قرآن‌ها را بر نیزه‌ها آویختند و فریب‌خوردگان با تهدید از امام خواستند اشتر را بازخواند، مالک که نزدیک‌ خیمه‌ی فرماندهی معاویه شمشیر می‌زد، به فرستاده‌ی امام گفت: آثار فتح پدید آمده، همین لحظه ظفر خواهیم یافت، توقف فرمای و مرا باز مخوان. سرانجام به وی چنان خبر دادند که امنیت جانی امیرمؤمنان(ع) به خطر افتاده است. مالک شمشیر افکند و گفت: "والله که من همه‌ی جهان در زیر فرمان خویش‌ نخواهم؛ چون امیرالمؤمنین(ع) را نخواهم دید!"
آنگاه بازگشت و به اشعث و هوادارانش که خیمه‌ی امام را محاصره کرده بودند، گفت: "افسوس که شما را بفریفتند و شما فریفته شدید. شما را در کار این جنگ به حق، در غلط انداختند و شما را موافق افتاد ترک جنگ گفتن! ما پنداشتیم که آثار سجود بر پیشانی شما آثار زهادت است در دنیا و شما را بدین شرفی خواهد بود در آخرت و موجب رضای باری تعالی خواهد بود؛ لیکن امروز چون آفتاب معلوم گشت که شما طالبان دنیایید و در دست شهوت گرفتار. لعنت بر شما باد که میان ما و شما دوری افتاد."

پس از طغیان جمعی از سپاه برای پذیرش حکمیت، مالک همراه گروهی از یاران اعلام وفاداری کرد و به امام چنین گفت: "جایی که تو باشی، ما را نرسد که رأیی بزنیم و مصلحتی بیاندیشیم. اگر این قضیه را که می‌گویند قوبل می‌کنی، تو امامی رشید و خلیفه‌ای بزرگواری؛ حُکم تو را است و اگر آن را کراهیت می‌داری، شمشیر می‌زنیم و از خدای مدد و معاونت می‌خواهیم و با ایشان جنگ می‌کنیم و می‌نگریم تا حکم باری تعالی چه باشد!"

مالک پس از بازگشت از صفین، دیگر بار به حکومت جزیره گماشته شد. چون کار بر محمد‌بن أبی‌بکر در مصر تنگ شد، امام مالک را فراخواند: "تو از کسانی هستی که من به کمک آنان دین را به پای می‌دارم و نخوت سرکشان را قلع و قمع می‌کنم و خلأهای هولناک را پر می‌کنم. هرچه زودتر خود را به ما برسان تا آنچه را که باید انجام گیرد، بررسی کنیم؛ و فرد مورد اعتمادی را جانشین خود قرار ده."
با آمدن فرزند اشتر، امیرمؤمنان(ع) بی‌درنگ فرمان معروف "عهد مالک اشتر" را به او داد و وی را به حکومت مصر منصوب کرد. افزون بر این حضرت به مردم چنین نوشت: "من بنده‌ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم که در روزهای بیم، نخوابد و در ساعت‌های ترس، از دشمن روی برنتابد. بر بدکاران، تندتر بود از آتش سوزان.
او مالک پسر حارث مذحجی است. آن‌جا که حق بود، سخن او را بشنوید و او را فرمان برید که او شمشیری از شمشیرهای خداست. نه تیزی آن کند شود و نه ضربت آن بی‌اثر بود. اگر شما را فرمان کوچیدن دهد، کوچ کنید و اگر گوید بایستید، بر جای مانید که او نه بر کاری دلیری کند و نه بازایستد و نه پس آید و نه پیش رود، جز که من او را فرمایم. در فرستادن او، من شما را بر خود برگزیدم، چه او را خیرخواه شما دیدم و سرسختی او را برابر دشمنانتان پسندیدم."

چون معاویه از خبر انتصاب مالک آگاه شد، به مسؤول خراج ناحیه‌ی قلزم نوشت مالک را از میان بر دارد و در برابر، باقی‌‌مانده‌ی خراج را نپردازد. او نیز مالک را به وسیله‌ی عسل مسموم ساخت. وقتی خبر شهادت مالک به کوفه رسید، حضرت بسیار اندوهناک شد؛ با صدای بلند گریست و تا چند روز آثار غم بر چهره‌اش نمایان بود: "خداوند چه نیکی‌ها که به مالک داده بود! مالک، چه مالکی! اگر کوه می‌بود، کوه عظیمی بود؛ اگر سنگ بود، سنگ سخت بود. آری، به خدا سوگند ای مالک! مرگ تو بسیاری را لرزانید و بسیاری را خوش‌دل کرد. گریندگان باید بر چونان تویی بگریند. أین مثلُ مالک؟ آیا مردی چونان مالک هرگز توان یافت؟"

امیرمؤمنان(ع) بر فراز منبر، از مصیبت بزرگ شهادت مالک چنین یاد کرد: "إنّا لله و إنّا الیهِ راجعون؛ ستایش خداوندی را سزاست که پروردگار جهانیان است. خدایا، من مصیبت اشتر را در راه تو حساب می‌کنم؛ زیرا مرگ او از مصائب بزرگ روزگار است. رحمت خدا بر مالک باد. او به پیمان خود وفا کرد و عمر خود را به پایان رساند و پروردگار خود را ملاقات کرد. با این‌که پس از پیامبر خود را آماده ساخته بودیم بر هر مصیبتی صبر کنیم، با این حال می‌گوییم مصیبت مالک از بزرگ‌ترین مصیبت‌ها است."
امام از مالک خشنود بود و می‌فرمود: "خدایش بیامرزد، روزگارش را به سر آورد و با مرگ خود دیدار کرد و ما از او خشنودیم. خدا خشنودی خود را نصیب او کند و پاداشش را دوچندان گرداند."
معاویه پس از شنیدن خبر قتل مالک گفت: "علی دو دست داشت؛ یکی را در صفین قطع کردیم که عمار بود و دیگری مالک که اینک قطع شد."

برگرفته از کتاب ریزش‌ها و رویش‌ها (در مجموعه "از چشم‌انداز امام علی")؛ تألیف محمدباقر پورامینی؛ کانون اندیشه جوان
<\/h3><\/h3>

اکنون قصد داریم به معرفی 42 ترفند ریز و کوچک اما کاربردی و کارآمد در محیط ویندوز XP و رجیستری بپردازیم. ترفندهایی که دانستن هر یک از آنها شما را در کار با محجیط ویندوز حرفه ای تر خواهد کرد. این ترفندها در 3 قسمت معرفی خواهند شد. هم اکنون قسمت اول ترفندها را شامل 12 ترفند بررسی خواهیم کرد.

ابتدا بدانید برای ورود به رجیستری:
از منوی Start وارد Run شده و عبارت Regedit را وارد کرده و Enter بزنید تا رجیستری ویندوز باز شود.

1. چگونه می توان محل پنجره جستجو گر ویندوز را در یک مکان ثابت نگهداشت؟
هر بار که از شبکه خارج می شوید و جستجوگر اینترنت را پاک می کنید، بار بعد خواهید دید که پنجره Ie در جای دیگری قرار می گیرد. برای ثابت نگهداشتن این محل وارد ریجستری شوید و اطلاعات زیر را پیدا کنید و آن را انتخاب کنید.

26. برای تغییر اندازه و محل جداول در Word چه باید کرد؟
راه حل ساده برای آن فشار دادن دکمه Alt و نگهداشتن آن است و سپس می توان با مکان نما و یا اندازه جدول خاص را تغییر داد.

27. چگونه می توان طراحی ها و اشکال مختلفی را برای اسناد ورد در نظر گرفت؟
ورد این امکان را به کاربر می دهد که متون را با توجه به مطالب و ویژگی های آن تنظیم و صفحه آرایی کرد . برای این کار از منوی کار گزینهformat و سپس Design را کلیک کنید . در اینجا می تواند یکی از شماهای مورد نظر را انتخاب کنید. بعضی از انواع طراحی را نیز می توانید در Cd مخصوص نصب Office پیدا کنید.

28. چگونه می توان محتویات هر سلول (Cell ) در اکسل را کپی کرد و چگونه می توان بر هر سلول عملکرد تعریف کرد؟
در Excel XP می توان برای هر سلول علامت گذاری شده یک عملکرد خاص تعریف کرد . مثلا اگر گزارش طی یکسال به 365 قسمت تقسیم شده باشد می توانید نتایج هر روز را ببینید . مثلا می توانید عدد 365 را در یک سلول تایپ کرده و سپس این سلول را با Ctrl+C کپی کنید . سپس در منوی Edit گزینه Paste Special را انتخاب کنید، عملکرد خاص را برای ‎آن عدد تعریف کنید و سپس OK را فشار دهید.

29. چگونه می توان فقط سلول های محتوی یک اعداد را کپی کرد؟
وقتی که بخواهیم در یک ورقه (Sheet) فرمول ها پاک شود و فقط اعداد کپی شود باید Ctrl+A را فشار دهید تا مقادیر علامت گذاری شود و سپس Ctrl+C را فشار دهید. در این حالت گزینه Edit وسپس Raste Special را کلیک کنید . دکمه OK را فشار دهید.

30. چگونه می توان سایت های وب را وارد Excel نمود؟
اطلاعات تجاری و سایر اطلاعات عددی جدید را می توان بدون هیچ مشکلی وارد اکسل کرد و در جداول خاصی اضافه(Insert) کرد. آنهایی را که از اینترنت می خواهید کپی شوند انتخاب کنید و Ctrl+C را فشار دهید . و سپس Excel باز کنید و گزینه Paste را از Edit کلیک کنید و گزینه وب را انتخاب کنید . در پنجره بعدی بر روی کارت زرد رنگ کلیک کنید و گزینه Import را کلیک کنید.

31. چگونه می توان از روی اطلاعات اکسل، جداول Word را بروز کرد؟
شما می خواهید در یک سند Word جداول طراحی شده، بروز شوند، برای اینکار (ترفندستان) جداول مورد نظر در اکسل را انتخاب کنید و آنها را با Ctrl+C کپی کنید. در Word به منوی Edit رفته و گزینه Paste را انتخاب کنید وسپس گزینه Paste As Hyperlink را انتخاب کنید.

32. چگونه می توان نمای Outlook XP را بسیار کوچک کرد؟
وقتی که پنجره فرستادن نامه (Mail) باز است نرم افزار Outlook جای زیادی را در نمایشگر می گیرد . برای کاهش اندازه این پنجره و اینکه در کنار ساعت قرار بگیرد در ریجستری اطلاعات زیر را پیدا کنید:

هجرت امام رضا(ع) به ایران

عصر رضوى

حضرت امام رضا - علیه السلام - پس از شهادت پدر بزرگوارش، در سال‏183 هجرى در 35 سالگى، عهده‏دار مقام مامت‏شد. دوره امامت ایشان بیست‏سال بود که ده سال نخست آن با خلافت «هارون‏الرشید»، پنج‏سال با خلافت «محمد امین‏» و پنج‏سال آخر با خلافت «عبدالله المامون‏» معاصر بود.

با شهادت امام موسى کاظم(ع)، سیاست ضد علوى عباسیان با شکست مواجه شد. مردم بیش از پیش به اهل بیت عصمت(ع) گرایش پیدا کردند و این گرایش حتى در میان خانواده خلفا و درباریان نیز رسوخ کرد. چنانکه گویند: زبیده، همسر رشید و نوه منصور و بزرگترین زن عباسى، شیعه شد و چون هارون الرشید از آن آگاهى یافت، سوگند خورد که طلاقش دهد. روایت‏شده است که وقتى جسد مطهر امام کاظم(ع) را به جمع پاسبانان حکومت آوردند و با سخنان زشت‏خبر مرگ آن بزرگوار را اعلام کردند، سلیمان، پسر منصور دوانیقى، فرزندان و غلامانش را فرمان داد جلوى این کار را بگیرند. او، خود، با پاى برهنه در پى جنازه حرکت کرد و قضیه را کتبا به اطلاع هارون الرشید رساند. هارون در پاسخ گفت: اى عمو، صله رحم کردى، خداوند به تو پاداش نیک دهد; به خدا سوگند، سندى بن‏شاهک این کار را به دستور ما انجام نداده است.

همه این کارها به خاطر هراس از شورش علویان سامان یافت. چه اینکه سلیمان بن ابى‏جعفر نیز از برگزیدگان دولت عباسى بود. مؤید این سخن اظهارات هارون در پاسخ به یحیى بن‏خالد برمکى است. یحیى نخست در باره امام کاظم(ع) سعایت کرد و مقدمات شهادت آن حضرت را فراهم آورد; آنگاه در باره امام رضا(ع) به هارون گفت: پس از موسى بن‏جعفر پسرش جاى او نشسته، ادعاى امامت مى‏کند.

هارون، از عواقب قتل موسى بن‏جعفر(ع) بیم داشت، به یحیى گفت: آنچه با پدرش کردیم کافى نیست؟ مى‏خواهى یکباره شمشیر بردارم و همه علویان را بکشم؟

امام رضا(ع) با استفاده از فرصت‏بدست آمده، آشکارا اظهار امامت کرده; در حالى که مى‏دانیم امام صادق(ع)، پنج نفر را وصى خود خواند تا وصى برگزیده از گزند دشمنان در امان ماند.

بدین ترتیب باید گفت که عباسیان طى 15 سال آغازین امامت امام رضا(ع) یا در هراس از علویان به سر مى‏بردند و یا به منازعات داخلى بین دو برادر، امین و مامون، مشغول بودند. سرانجام، پنج روز پیش از پایان محرم سال 198 ق، امین از خلافت‏خلع و به قتل رسید. در این دوره حکومتهاى مستقلى چون «ادارسه‏» و «اغالبه‏» پاى گرفتند و قیام ابوالسرایا روى داد. در این قیام بیش از بیست‏هزار نفر شرکت داشتند و شهرهاى زیادى به تصرف قیام‏کنندگان در آمد. در سال‏199 هجرى، ابوالسرایا به دست نظامیان مامون کشته شد.

نام برخى از والیان شهرهاى تصرف شده چنین بود:

والى کوفه; اسماعیل بن‏على بن‏اسماعیل بن‏امام جفعرصادق(ع)والى یمن; ابراهیم بن‏موسى بن‏جعفر(ع)والى اهواز; زید بن‏موسى بن‏جعفر(ع) (زیدالنار)والى بصره; عباس بن‏محمد بن‏عیسى بن‏محمد بن‏على بن‏عبدالله بن‏جعفر بن‏ابیطالب‏والى مکه; حسن بن‏حسن افطس‏والى واسط; جعفر بن‏محمد بن‏زید بن‏على‏واسط; حسین بن‏ابراهیم بن‏امام حسن(ع)

ولایتعهدى امام رضا(ع)

تزلزل شخصیت مامون و قیامها و حکومتهاى مستقلى که در اندک مدتى جان گرفته بود، او را بر آن داشت تا به همان سیاست پیشین عباسیان، که با شعارهایى به نفع علویان حکومت عباسى را از آن خود ساختند، تمسک جوید و رژیم عباسى را با تدبیرى زیرکانه از سقوط حتمى نجات بخشد.

بیشتر حکومتهاى به استقلال رسیده و عموم قیام کنندگان و رهبران آنها از خاندان پیامبر بودند. چنانکه در قیام ابوالسرایا دو تن از برادران امام رضا(ع) ولایت‏یمن و اهواز را به دست گرفته بودند. مامون، که پس از شهادت امام کاظم(ع) از امامت على بن‏موسى الرضا(ع) آگاهى داشت، وى را ولیعهد خود ساخت تا آتش انقلابها و شورشهاى شیعى را فرو نشاند.

احمد شبلى مى‏گوید: ... چه بسا انگیزه بیعت گرفتن مامون براى ولایتعهدى امام رضا(ع) آن بود که مى‏خواست‏به آمال اهل خراسان پاسخ بدهد; زیرا آنان به اولاد على(ع) تمایل بیشترى داشتند.

علامه جعفر مرتضى حسینى مى‏گوید:

در ارزیابى شورشهاى ضد عباسى به این نکته پى مى‏بریم که از سوى علویان خطرى جدى آنان را تهدید مى‏کرد; زیرا این شورشها در مناطق بسیار حساسى برمى‏خاست و رهبریشان نیز در دست افرادى بود که از استدلال قوى و شایستگى غیر قابل انکارى برخوردار بودند و بدان لحاظ هرگز با عباسیان قابل مقایسه نبودند.

اینکه مردم رهبران این شورشها را تایید مى‏کردند و دعوتشان را به سرعت پاسخ مى‏گفتند، خود دلیلى بود بر میزان درک طبقات مختلف ملت از خلافت عباسیان و نیز شدت خشمشان که بر اثر استبداد، ظلم و رفتارشان با مردم و بویژه با علویان برانگیخته شده بود.

در این میان، مامون بیش از هر کس دیگرى مى‏دانست که اگر امام رضا(ع) بخواهد از آن فرصت استفاده کند و به تحکیم موقعیت و نفوذ خویش بر ضد حکومت جارى بپردازد، چه فاجعه‏اى در انتظارش است.

با توجه به موقعیت پیش آمده، مامون باید دست‏به کارى مى‏زد تا از ورطه هلاکت رهایى یابد. فرو نشاندن شورشهاى علویان، مشروعیت‏بخشیدن‏به حکومت عباسى، از میان بردن محبوبیت علویان، جلب اعتماد و مهر اعراب، خشنود ساختن عباسیان، مستمر ساختن تایید ایرانیان، تقویت‏حسن اطمینان مردم به خلیفه‏اى که برادر خود را کشته است و از میان بردن خطر قیام رضوى بخشى از حقایقى بود که مامون را در اندیشه نیرنگ فرو برد. او چنان اندیشید که براى خلافت امام رضا(ع) از مردم بیعت‏بگیرد، تا امام را خلیفه مسلمانان و امیر بنى‏هاشم، اعم از عباسیان و طالبیان، قرار دهد. حضرت امام رضا(ع) با پیشنهاد مامون مخالفت کرد. اصرار مامون و خوددارى امام دو ماه به طول انجامید. سرانجام خلیفه به حضرت رضا(ع) چنین پیام داد:

«... تو همیشه به گونه ناخوشایندى با من برخورد مى‏کنى، در حالى که تو را از سطوت خود ایمنى بخشیدم. به خدا سوگند، اگر ولیعهدى را پذیرفتى که هیچ، و گر نه مجبورت خواهم کرد که آن را بپذیرى، اگر باز همچنان امتناع بورزى، گردنت را خواهم زد».

ناگفته پیداست که پیشنهاد خلافت هرگز جدى نبود، چگونه ممکن بود مامون، که براى به دست آوردن خلافت‏برادرش را از میان برد و عباسیان را از خود رنجاند، آن را به امام(ع) واگذار کند؟

این برنامه، مقدمه مساله ولایتعهدى امام رضا(ع) بود; مساله‏اى که حضرت(ع) دلایل پذیرش آن را چنین بیان کرده است:

1. روزى «ابن‏عرفه‏» از امام پرسید: به چه انگیزه‏اى وارد ماجراى ولعیهدى شدى؟ امام جواب داد: به همان انگیزه‏اى که جدم على(ع) را به ورود در شورا وادار کرد.

2. امام در پاسخ ریان، یکى از یارانش، فرمود: ... خدا مى‏داند چقدر از این کار بدم مى‏آمد. ولى چون مرا مجبور کردند که میان کشته شدن یا ولایتعهدى یکى را برگزینم ... در واقع این ضرورت بود که مرا به پذیرفتن آن کشانید و من تحت فشار بودم.

در این روایت امام پذیرش ولایتعهدى را به پذیرش خزانه‏دارى از سوى حضرت یوسف مانند مى‏کند.

مامون در برابر اعتراض عباسیان به مساله ولایتعهدى امام رضا(ع) چنین گفت: «این مرد کارهاى خود را از ما پنهان کرده، مردم را به امامت‏خود مى‏خواند. ما او را بدین جهت ولیعهد قرار دادیم که مردم را به خدمت ما بخواند و به ملک و خلافت ما اعتراف کند. در ضمن شیفتگانش بدانند که او چنانکه ادعا مى‏کند نیست و این امر (خلافت) شایسته ماست نه او. همچنین ترسیدیم اگر او را به حال خود بگذاریم، در کار ما شکافى به وجود آورد که نتوانیم آن را پر کنیم و اقدامى علیه ما بکند که تاب مقاومتش را نداشته باشیم. اکنون که این شیوه را پیش گرفته، در کارش مرتکب خطا شدیم، و با بزرگ کردن او خود را در لبه پرتگاه قرار دادیم، نباید در کارش سهل‏انگارى کنیم. بدین جهت‏باید کم‏کم از شخصیت و عظمت او بکاهیم; باید او را پیش مردم به صورتى درآوریم که از نظر آنها شایستگى خلافت نداشته باشد. سپس در باره او چنان چاره‏اندیشى کنیم که از خطرات احتمالى‏اش جلوگیرى کرده باشیم‏».

هجرت امام رضا(ع) به ایران

وقتى کار امین پایان یافت و حکومت مامون استقرار پذیرفت. مامون ضمن نامه‏هاى متعدد از امام رضا(ع) خواست تا همراه بزرگان علوى به خراسان بیاید و چون با مخالفت امام رو به رو شد، پیکى براى انتقال امام رضا(ع) روانه مدینه کرد.

صدوق از محول سجستانى نقل مى‏کند: زمانى که پیکى براى بردن امام رضا(ع) به خراسان وارد مدینه شد، من آنجا بودم. امام براى خداحافظى از رسول خدا(ص) به حرم آمد. او را دیدم که چندین بار از حرم بیرون آمده، دوباره به سوى آرامگاه رسول خدا(ص) بازگشت و با صداى بلند گریست. من به امام نزدیک شده، سلام کردم و علت این امر را جویا شدم. امام در جواب فرمود: «من از جوار جدم بیرون مى‏روم و در غربت از دنیا خواهم رفت...»

حسن بن‏على وشاء نقل مى‏کند که، امام به من فرمود:

وقتى خواستند مرا از مدینه بیرون ببرند، اعضاى خانواده‏ام را جمع کردم و دستور دادم برایم چنان گریه کنند که صدایشان را بشنوم. سپس میان آنها دوازده هزار دینار تقسیم کردم و گفتم: من دیگر به سوى شما باز نخواهم گشت.

مامون دستور داد امام رضا(ع) را از مسیر بصره، اهواز و فارس به مرو ببرند. چون بیم آن داشت اگر امام از راه کوفه، جبل و قم حرکت کند، مهرورزى شیعیان شهرهاى فوق، حکومت مامون را به خطر اندازد. «تاریخ قم‏»، که از کهن‏ترین کتب موجود جهان تشیع است، هجرت امام رضا(ع) را چنین نقل مى‏کند:

«... مامون رضا را از مرو به مدینه در صحبت رجاء بن‏الضحاک به راه بصره و فارس و اهواز [به طوس آورد]و از براى او در آخر سنه ماتین بیعت‏به ولایت عهد بستند و امام على بن‏موسى الرضا علیهما السلام را به طوس زهر داد و روز دوشنبه، شش روز از ماه صفر مانده، سنه ثلاث و ماتین مدفون آمد و عمر او چهل و نه سال و چند ماه بوده است، و مدت ولایت عهد دو سال و چهار ماه و قبر و تربت او به دیهیست از دیههاى طوس که آنرا سناباد مى‏خوانند، به نزدیک نوقان در سراى حمید بن‏عبدالحمید الطائى الطوسى در پهلوى رشید...».

هجرت امام رضا(ع) یک مهاجرت سیاسى اجبارى بود که در سال 200 هجرى به دستور خلیفه وقت انجام شد. مسیر هجرت امام از مدینه به مرو چنین است:

1. مدینه‏2. مکه (برخى این شهر را مسیر هجرت نمى‏دانند).

3. نباج‏4. بصره‏5. اهواز6. اربق (اربک)7. ارجان (بهبهان)8. ابرکوه (ابرقوه)9. ده شیر (فراشاه)10. یزد11. قدمگاه خرانق (مشهدک)12. رباط پشت‏بادام‏13. نیشابور14. قدمگاه نیشابور15. ده سرخ‏16. طوس‏17. سرخس‏18. مرو

در جریان هجرت حضرت رضا(ع) سه مساله عمده روى داد که به ترتیب عبارت است از: بیمارى آن بزرگوار در اهواز، استقبال مردم در نیشابور و بیان حدیث‏سلسلة الذهب و زندانى شدن در سرخس.

با توجه به استقبال بى‏نظیر مردم نیشابور از امام رضا(ع) و بیان حدیث‏سلسلة الذهب از سوى آن حضرت، رژیم عباسى چنان شایع کرد که امام رضا(ع) ادعاى الوهیت کرده، او را بدین اتهام در سرخس زندانى ساخت. اینکه امام(ع) چه مدت در زندان بود، معلوم نیست. ولى این واقعه نشان مى‏دهد که پذیرش ولایتعهدى امرى تحمیلى بود. با ورود امام به مرو، مامون براى انجام یافتن نقشه‏اش استقبال باشکوهى از وى به عمل آورد و پس از پذیرش ولایتعهدى از سوى امام، به نام آن جناب سکه زد

اعتـیـاد بـه فعالیت جنسی به عدم توانایی در کنترل و یا به تعویق انداختن تمایلات و فــعالیتهای جنسی اطلاق می گـردد. در واقـع فعالیت جنسی و اندیشدن به آن افکار معتاد را تحت سیـطره خـود قرار میدهـد و نـیـاز بـه انـگیـخـتـگـی جنـسی جـای نـــیاز بـه صمیمت را میــگیرد. علت آن معمولا بدرفتاری با معتادین در سنین کودکی اینگونه افراد میباشد.استرس یـک عامل برانگیزنده و تشدید کننده ایناختلال است. در واقــع فـــرد مـــعتاد از طریق فعالیت جنسی آلام عاطفی و عـقـده هـای روانــی خود را تسکین می دهد. باید توجه داشت که نباید اعتیاد بــه فعالیت جنسی را بـــا شــهــوت جنسی قوی اشتباه گرفت. فرد معـتاد به فعالیت جنسی ممکن است دارای شـهـوت جـنـسـی اندکی باشد. اعتیاد به فعالیت جنسی در هر دو جنس زن و مـــرد مشاهده می گردد. در واقع با ارضـاء جــنسی به فرد احساس سرخوشی در پی آزادسـازی آدرنـالـیـن و آنـدومـرفیـنـها دست داده و وی را موقتا تسکین می دهد. مـعــمولا فرد معتاد از رابـطـه جـنـســی خود لذت چندانی نمی برد زیـرا پــس از آن دچــار احساس گناه وشرمساری میگردد. علایم اعتیاد به فعالیت جنسی به قرار زیر است

دارا بودن شریک جنسی متعدد بدون تعهد.

رابطه جنسی بطور همزمان با چندین نفر و یا تعویض مرتب شریک جنسی.

خود ارضایی وسواسی و مفرط.

آزار جنسی و تجاوز جنسی دیگران. 

+ و یا استفاده از آن.

اقدام به برقراری روابط جنسی مخاطره آمیز .

استفاده مداوم از تصاویر، مجلات و فیلمهای سکسی.

بی اعتـنـایی و یـا قـربـانـی کـردن فـعــــالیتهای مهم اجتماعی، خانوادگی، شغلی و تفریحی بخاطر فعالیتهای جنسی.

تلاش بی وقفه و بی ثمر در محدود کردن افکار محرک جنسی.

کاهش معنویت و نقض مداوم سیستم ارزشی فرد.

شهوت جنسی مفرط. بیش از اندازه به مسایل جنسی اندیشدن.

ارضاء جنسی از طریق مشاهده دیگران، عریان گرایی و ارتـکاب بـه کــــودک آزاری و تجاوز جنسی.

تداوم به اعتیاد بدون توجه به عواقب منفی همچون مشکلات مالی، بــخطر افتادن سلامتی و از هم گسستگی روابط فرد.


مراحل اعتیاد به سکس:
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اشتغال فکری مداوم: تـفـکـرات، تـجـسـمات و خـیـالبــــافی های پیوسته در مورد موقعیتها، منظره ها و فعالیتهای جنسی

ارجحیت بخشیدن: یک فعالیت و یا موقعیت جنسی مرجح مـعـمـولا الـگـو و بـصورت رفتار کلیشه ای در می آید

وسواس: اقدام به فعالیت جنـسی مـرجـح بـدون تـــوجه به عواقب منفی و تمایل به متوقف ساختن آن

احساس ندامت: احساس گناه و شرم بر سر نـاتـوانـی در کنـترل رفتار خود

درمان اعتیاد جنسی شامل آموزش نحوه ارضاء تمایلات جنسی بطور سالم و طبیعـی، مشاوره فردی، بازسازی روابط از هم گسسته فرد و آمــوزش تکنیکهای غلبه بر استرس میباشد. اما گام نخست درمان پذیرش فرد به اعتیاد و تمایل فرد به ترک آن میباشد

اعتیاد به پرنوگرافی ( تصاویر و نوشته های جنسی )...

توصیه : اینگونه افراد در ابتدا باید اعتماد به نفس خود را بالا برده و تصمیم محکم بگیرند و با خود و خدای خود عهد ببندند که این اعتیاد را ترک کنند، سپس با مشاوره صحبت کنند یا اگر از این کار شرم دارند بیشتر خود را به سمت رازو نیاز با خدا بکشانند که مطمئنا بهترین راهه ، و پس از اطمینان از خود تصمیم بگیرند که ازدواج کنند که به هنگام تحریک به شریک زندگی خود پناه ببرند

*********************************************************

همجنس‌بازی 4 بار مرگبارتر از سیگار

در دانمارک که پرسابقه‌ترین کشور در مورد ازدواج همجنس‌گرایان است، از سال 1990 تا 2002 مردان دارای ازدواج عادی به طور میانگین در سن 74 سالگی فوت کرده‌اند، در حالی که 561 مرد همجنس‌گرا که با هم ازدواج کرده‌ بودند، به طور میانگین در 51 سالگی جان خود را از دست داده‌اند.

تحقیقات نشان داده است که سال‌های استعمال دخانیات، عمر معتادان به سیگار را از یک تا هفت سال کاهش می‌دهد، اما کنکاش‌ها در مورد سن مرگ در نروژ و دانمارک برای همجنس‌گرایان که به طور قانونی ازدواج کرده‌اند، نشان می‌دهد رفتار همجنس‌گرایانه، طول عمر را تا 24 سال کاهش می‌دهد. این نتایج در 23 مارس در اجلاس سالانه انجمن روانشناسی شرقی توسط دکتر «پل وکرک کمرون» ارایه شد.

دکتر پل کمرون، عضو انستیتو تحقیقات خانواده یک مؤسسه‌ فکری در کولورادو گفت: «چه توجیهی برای محکوم کردن استفاده از دخانیات و ترویج همجنس‌گرایی وجود دارد؟ امروزه در جهان غرب به بچه‌های مدرسه‌ای مقبولیت همجنس‌گرایی و نادرستی استعمال دخانیات آموزش داده می‌شود».

بنا بر تحقیقات کمرون، زوج‌های مرد و زن همجنس‌گرا به طور میانگین، 24 سال کمتر از زوج‌های مرد و زن دیگر زندگی می‌کنند که به طور عادی ازدواج کرده‌اند. در دانمارک که پرسابقه‌ترین کشور در مورد ازدواج همجنس‌گرایان است، از سال 1990 تا 2002 مردان دارای ازدواج عادی به طور میانگین در سن 74 سالگی فوت کرده‌اند، در حالی که 561 مرد همجنس‌گرا که با هم ازدواج کرده‌ بودند، به طور میانگین در 51 سالگی جان خود را از دست داده‌اند. در این کشور، زنان مزدوج به طور میانگین در 78 سالگی مرده‌اند؛ این تعداد در برابر 91 زن همجنس‌گرایی قرار می‌گیرند که در 56 سالگی فوت درگذشته‌اند. در نروژ مردان دارای ازدواج عادی، در 77 سالگی و 33 مرد همجنس‌گرا در 52 سالگی مرده‌اند. حال آن‌که این آمار برای زنان مزدوج، 81 سال و برای شش زن همجنس‌گرا 56 سال بوده است