هر چه فکر کردم در خور نام امام صادق(ع) چیزی بنویسیم نبود در ذهنم

اخر به من می شه گفت شیعه اخه به من هم می شه گفت پیرو مذهب جعفری

اخه من که با زور هم نمی تونم چهار خط از امام و رهبر مذهب خودم

حرف بزنم و چیزی بگم شیعه بودن من به درد چی می خوره

حالا چرا راه دوری برم بگو از امام حسین که این همه سنگش به سینه می زنی

چی می دونی می گم امام حسین این بود ان بود اما تا می رسم به امام حسن

(ع)فقط می دونم که امام حسن(ع) تو کوچه های مدینه و قضیه سیلی خوردن با

مادر بود یا اینکه امام حسن (ع) با زهر توسط همسرش شهید شد

یا اینکه امام علی(ع) به امام حسن(ع) گفت: حسن جان اگر خواستی قاتل مرا

قصاص کنی فقط یک ضربت به او بزن و همین...

اما خلاصه بعد از این همه گشتن تو کتاب هام و یادداشت هام و اطلاعاتم

به این رسیدم که امام صادق علیه السلام نامش جعفر لقبش صادق و کنیه اش

ابو عبدالله بود نام پدر ایشان امام محمد باقر (ع) و نام مادرشان ام فروه بود

تاریخ ولادت ایشان 17 ربیع الاول سال 83 هجری قمری در شهر مدینه بود ایشان

34 سال از عمر پر برکتشان را به امامت پر داختند ودر سن65سالگی یعنی در

25شوال سال 148 هجری قمری به شهادت رسیدند

علت شهادت ایشان مسمومیت توسط زهر به دست منصور دوانیقی لعنت الله

علیه و آرمگاه و حرم ایشان در قبرستان بقیع است

هرچند که در بقیع حرم نیست                        از بارگاه و ضریع خبر نیست

اما از امام صادق(ع) 10گل به یادگار ماند که 7 پسر و3دختر می باشد و فرزند

برومند ایشان امام موسی کاظم (ع) می باشد

اما نحوه ارشاد و امامت امام جعفر صادق (َع) همزمان با پایان دوره حکومت بنی

امیه و اغاز حکومت عباسیان بود و با توجه به زمان مناسب این دوره امام صادق

دارای شاگردان فراوانی بود

شاگردان ان حضرت به دو دسته تقسیم می شدند: با واسطه و بی واسطه

که از جمله شاگردان با واسطه می توان به امام شافعی ،ابو حنیفه اشاره کرد

و شاگردان بی واسطه به مالک بن انس ، ابو سفیان ثوری، جابربن حیان

اما مذهب از ان جهت که این امام همام به تربیت شاگردان فراوان  و احادیث

فراوان به جا مانده از ایشان مذهب ما را مذهب جعفری می گویند و امام صادق

حق فراوانی بر گردن شیعه دارد

مصیبت در مورد شهادت امام صادق:

منصور دوانیقی ملعون از فعالیت های امام صادق (ع)بسیار نگران بود و همواره ان

حضرت رامورد اذیت و ازار قرار می داد

او برای فرماندار مدینه ومکه حسن بن زید پیام داد که خانه جعفر بن محمد

 علیه السلام را بسوزان!

او نیز این دستور را اجرا کرد و خانه امام (ع) را اتش زد که اتش ان تا به راهرو خانه

سرایت کرد،امام صادق (ع)بیرون امد ومیان اتش گام بر می داشت و می فرمود:

منم فرزند اسناعیل که فرزندانش مانند رگ و ریشه در اطراف زمین پراکنده اند

منم فرزند ابراهیم خلیل خدا،

شبی به دستور منصور امام صادق (ع) را در نیمه های شب با سر برهنه و بدون

روپوش به حضور او اوردند منصور با کمال جسارت و خشونت به ان حضرت گفت:

ابا جعفر تو با این سن و سال شرم نمی کنی که خواهان ریاست هستی و

می خواهی میان مسلمین فتنه و اشوب بپا کنی ؟

سپس شمشیر خود را از غلاف بیرون کشید تا گردن امام را بزند ناگاه

رسول خدا (ص) را در برابر خود دید شمشیر را در غلاف گذاشت این اتفاق

تا سه بار تکرار شد و منصور از قتل امام منصرف شد و سر انجام منصور به وسیله

انگوری که ان را به زهر الوده کرده بود امام صادق (ع) را مسموم کرد از ان روز به

بعد حال ان حضرت بد شد و روز به روز لاغرتر می شدند تا اینکه ان زهر

 گوشت های بدن ان حضرت را از بین برد و حضرت دنیا را وداع گفتند

چند حدیث از امام صادق (ع):

امام صادق فرمود: المتقون ،شیعیان امام علی (ع) هستند و غیب همان حجت

غایب است

 امام صادق فرمود:   بهترین عبادت همواره اندیشیدن درباره خدا و قدرت اوست

 امام صادق فرمود:هر کس بمیرد و امام زمانش رزا نشتاسد به مرگ جاهلیت مرده است

امام صادق فرمود:خداوند به عدالت و داد خویش نشاط و اسایش را در یقین و رضا قرار داده

 و غم وانده را در شک و نا خرسندی

و حال با این همه حق امام صادق (ع) بر شیعیان باید انچنان عزاداری کنیم که

برای همام حسین عزاداری می کنیم

من نیز این مصیبت را به امام زمان علیه السلام و همه شیعیان و عالمان و عرفان

تسلیت عرض می کنم